آزمون خنک کننده

روش‌ های تست ASTM D1384 و ASTM D2570 یک روش ساده برای ارزیابی اثرات خنک‌کننده های موتور یا سیالات انتقال حرارت بر روی نمونه‌های فلزی تحت شرایط آزمایشگاهی کنترل‌شده را در بر می گیرد. در این روش‌ های آزمایش، نمونه‌ هایی از فلزات که به طور معمول در محلول‌ های خنک‌ کننده موتور و مایعات انتقال حرارت حضور دارند، کاملاً در محلول‌ های خنک‌کننده موتور غوطه‌ ور می‌ شوند. خواص بازدارندگی از خوردگی محلول آزمایشی بر اساس تغییرات وزنی که نمونه ها (کوپن ها) ایجاد می کنند، ارزیابی می شوند. این روش‌ های آزمایشی عموماً بین خنک‌ کننده‌ ها و سیالات انتقال حرارت که از نقطه نظر خوردگی قطعاً مضر هستند و آن‌ هایی که برای ارزیابی بیشتر مناسب هستند، تمایز قائل می‌ شود.

روش بررسی خنک کننده در ظروف شیشه ای بر اساس استاندارد ASTM D1384

در این روش‌، نمونه‌هایی از فلزات که به طور معمول در محلول‌های خنک‌کننده موتور و مایعات انتقال حرارت حضور دارند به مدت 336 ساعت در دمای 88 درجه سانتی‌گراد (190 درجه فارنهایت) غوطه‌ور می‌شوند. نمونه ها در یک بشر مجهز به درپوش لاستیکی، کندانسور و لوله هواده قرار گرفته و بعد از افزایش دما فرایند هوادهی با دبی مشخص به نمونه ها شروع می شود.
خواص بازدارندگی از خوردگی محلول آزمایشی بر اساس تغییرات وزنی که نمونه ها ایجاد می کنند، ارزیابی می شود. هر آزمایش در سه تکرار انجام می شود و میانگین تغییر وزن برای هر فلز تعیین می شود.
به طور کلی بین خنک کننده هایی که از نقطه نظر خوردگی ضعیف هستند و آنهایی که برای ارزیابی بیشتر مناسب هستند، تمایز قائل می شود. با این حال، نتایج این روش آزمون نمی تواند به تنهایی به عنوان شواهدی از مهار خوردگی قابل قبول باشد. آزمون بررسی خنک کننده ها بر اساس استاندارد ASTM D2570 تا حدود زیادی در تشخیص این موضوع مفید می باشد.

 روش بررسی خنک کننده در شرایط شبیه سازی شده بر اساس استاندارد 2570 ASTM D

یک مایع خنک کننده موتور به مدت 1064 ساعت در 190 درجه فارنهایت (88 درجه سانتیگراد) در یک سیکل جریان متشکل از یک مخزن فلزی، یک پمپ خنک کننده خودرو، یک رادیاتور خودرو و اتصال شلنگ های لاستیکی به گردش در می آید. نمونه آزمایشی فلزات سیستم خنک کننده موتور در داخل مخزن نصب شده است که یک بلوک سیلندر موتور را شبیه سازی می کند. در پایان دوره آزمایش، خواص بازدارنده خوردگی مایع خنک‌کننده با اندازه‌گیری کاهش وزن نمونه‌های آزمایشی و با بررسی چشمی سطوح داخلی اجزا تعیین می‌شود.