تجهیزات آزمون نفوذ پذیری هیدروژن

به منظور اطمینان از مقاومت  قطعات فلزی به گاز ترش، بعد از انجام آزمون HIC، قطعات فلزی توسط آزمون التراسونیک و آزمون نفوذ پذیری هیدروژن (آزمون گلیسیرین) مورد بررسی قرار می گیرند. هدف از آزمون التراسونیک که به روش غوطه وری انجام می شود (Ultrasonic immersion testing)، بررسی وجود یا عدم وجود ترک های نزدیک سطح در قطعه می باشد. در این روش قطعه در محیط سیال غوطه ور شده و سطح آن توسط امواج مافوق صوت بررسی می شود.

به منظور اطمینان از مقاومت قطعه به گاز ترش آزمون نفوذ پذیری هیدروژن یا آزمون گلیسیرین بر روی قطعه انجام می شود. این آزمون که روشی مرسوم در بررسی میزان نفوذپذیری هیدروژن در قطعات فلزی است بر اساس استاندارد شرکت توتال طراحی شده است و توسط بسیاری از شرکت های نفت و گاز داخل کشور به عنوان یک روش قابل قبول در بررسی مقاومت به تراوایی هیدروژن مورد استفاده قرار می گیرد. در این آزمون قطعه بعد از آزمون HIC، از محلول تست خارج، در اتانول غوطه ور شده و سپس فورا توسط هوای خنک خشک می شود. نمونه ها توسط ترازو با حداقل دقت 0.1 گرم وزن شده و سپس وارد یک تست سل شیشه ای می شود که در قسمت بالا مدرج و کاملا پر از گلیسیرین می باشد. چهار یا شش عدد تست سل درون یک حمام حاوی  گلیسیرین قرار دارند. دمای تست در این آزمون 45 درجه سانتیگراد و زمان تست 72 ساعت می باشد. در طول زمان تست، هیدروژن نوزاد از درون ترک های قطعه به سمت بیرون قطعه نفوذ کرده و درون تست سل شیشه ای به دام می افتد. در انتهای تست، حجم هیدروژن به دام افتاده درون تست سل بر حسب میلی لیتر به ازای هر 100 گرم از قطعه گزارش شده و این میزان از گاز معیار رد یا قبول قطعه بر اساس نظر کارفرما می باشد.