آموزش خوردگی در مواد و تجهیزات

خوردگی عبارت است از تخریب فلز از طریق برهم کنش با محیط اطراف. خوردگی اغلب مواد مهندسی متداول در دمای محیط، در محیط های آبی (حاوی آب) رخ می دهد و فرایندی الکتروشیمیایی می باشد. محیط آبی تحت عنوان الکترولیت شناخته می شود. فلزات نجیب مثل طلا و پلاتین، پتانسیل مثبت تری داشته و مقاومت به خوردگی بیشتری نسبت به مواد مهندسی مانند فولاد و آلومینیوم دارند. سری گالوانیکی، فهرستی از فلزات و آلیاژها می باشد که با توجه به پتانسیل خوردگی در محیطی مشخص مرتب گردیده اند. وقتی دو فلز به صورت الکتریکی به یکدیگر متصل شوند، فلزی که پتانسیل منفی تری در سری داشته باشد، آند خواهد بود و فلز دیگر کاتد می شود. در این مجموعه، انواع مکانیزم های خوردگی و خوردگی در محیط های مختلف مورد بحث قرار می گیرد.

خوردگی دیواره داخلی خطوط انتقال زمانی می تواند رخ دهد که دیواره لوله در معرض آب و آلودگی های موجود در گاز مانند O2، H2S و CO2 یا کلریدها باشد. نوع و میزان خسارت خوردگی که حادث می شود، تابعی از غلظت و ترکیب اجزاء و گونه های مختلف در داخل خط لوله و همچنین شرایط عملیاتی می باشد. خوردگی به وسیله فعالیت میکروارگانیزم هایی نیز ایجاد می شود که بر روی سطح دیواره داخلی لوله وجود دارند. این نوع از خوردگی، تحت عنوان خوردگی میکروبی شناخته می شود و زمانی ایجاد می گردد که میکروب ها و مواد مغذی موجود باشند و آب، محصولات خوردگی، رسوبات و ... بر روی سطح دیواره، مکان های مناسبی را برای تجمع میکروب ها فراهم آورند. فعالیت میکروبی نیز به نوبه خود موجب ایجاد پیل های غلظتی یا تولید اسیدهای آلی یا گازهای اسیدی می شود و درنتیجه، محیطی خورنده در خط لوله هایی به وجود می آورد که عموماً از جنس فولاد کربنی هستند. میکروب ها می توانند از گوگرد یا ترکیبات گوگردی تغذیه کنند و محصولاتی تولید کنند که برای فولاد خورنده بوده و باعث تسریع حمله بر روی فولاد شوند.

در این مجموعه از مقالات انواع مکانیزم های خوردگی، خوردگی در محیط آب و خاک و خوردگی لوله های فلزی بررسی گردیده است: